joyride

noon, tahimik akong naghihintay sa waiting shed ng aking buhay- _____ . normal pa saken ang lahat. at sa pagkakaalam ko busy ka naman dun sa waiting shed mo dahil sa hinihintay mong tao. tapos bigla na lang, dala ng panahon at hiningi rin siguro ng pagkakataon. nagkalapit ang landas mo at ang landas ko. ikaw lang at ako. niyaya mo ako, joyride tayo. ayoko, sabi ko. natatakot ako. ayokong makipaglaro. seryoso ako. hindi nga lang siguro halata. pero seryoso ako. matalino kase ako o takot lang akong maging tanga at mapagtawanan ng iba. isa pa di ko kabisado ang laro mo. alam kong hindi ako! pero dahil mapilit ka, ako'y nadala. sinakyan kita. kahit papano nag enjoy naman ako. kahit na sabi ko sa sarili ko hindi ito totoo. naglalaro lang tayo. bukas bukas matatapos rin to. hanggang isang araw nga, muling hiningi ng pakakataon, dala na rin ng panahon... kailangan mo uling umalis at kailangan ko na ring lumayo. balik sa normal ang buhay ko. bumalik ako sa waiting shed na pinanggalingan ko. pero me nagbago. maraming nagbago. sa di ko maipaliwanag na dahilan naging malimit ang mga sandaling naglalaro sa isip ko ang alaala nating dalawa. namimiss ata kita. at yung mga pagkakataong ikaw at ako, magkasama. wala naman akong dahilan para masaktan. wala akong karapatan. pero siguro isang bagay lang... di ko kase nasabi sayo!!! kahit ung katagang "i miss u". at kahit ang sarili ko, niloloko ko. pilit tinatago ang nararamdaman ko.


pero mahirap pa lang igapos ang puso. dahil habang pinipilit mong pigilan lalo lang magwawala. walang higit namahihirapan, kundi ikaw lang. masakit. masikip sa dibdib. sa bawat minutong dumaraan, unti-unting nadaragdagan ang bigat na nararamdaman na halos di ko kayanin sagipin ang sarili ko mula sa pagkalunod sa luhang nanggaling mismo sa mga mata ko. mahirap kalabanin ang sarili mo. dahil kahit sang anggulo, ikaw ang talo.

dumilim ang paligid at bumuhos ang ilang araw na ulan. nagkahang over pa ata ako. nahilo at may katagalan ring natigil ang mundo. dahil siguro umasa ako sa pagbabalik mo. baka kako isang araw magkasalubong uli tayo. kahit alam ko naman sa sarili ko na naglaro lang noon tayo. alam ko. hindi ako. matagal rin akong nangapa sa dilim hanggang sa nagpasya akong linawin ang lahat sayo. hindi naging madali. dahil hindi ko alam kung pano. pero kelangan para maituloy ko ang byahe naudlot nang dahil sayo. nandito na uli ako sa waiting shed ko. pero wag kang mag alala hindi ikaw ang hinihintay ko. alam kung me hinihintay kang ibang tao. nililinis ko lang ang kalat ko at binabalik sa normal ang buhay kong minsan nabulabog sa bagyo.