kung pwede lang kitang ihug... :ihuhug talaga kita!

------yung mahigpit na mahigpit na mahigpit na mahigpit na kahit bumitaw na ako mararamdaman mo pa rin yung higpit ng mga yakap ko.

• ikaw na nakasama ko sa halos apat na taon ng pamamalagi ko dito sa mundo.
• ikaw na nakasama ko sa pag-iisa. nakaisa sa lungkot at saya.
• ikaw na nakasaksi sa bawat luhang pumatak sa tuwing ako'y lihim na umiiyak. ikaw na nakarinig ng bawat hinaing. ikaw na itinuring na ring akin.
• ikaw na nakasama sa lahat ng katangahan at sumakay sa lahat ng kahangalan.
• ikaw na naging takbuhan. sumbungan. kanlungan ng pusong minsang nasaktan at nasugatan.
  
• ikaw na nakakaalam ng tunay kong nararamdamam.
• ikaw na palaging nandyan, ilang beses ka mang iniwan.
• ikaw na kahit anong oras pwede kong balikan.

mamimiss kita! SOBRA!!! ang amoy mo. ang iyong itsura. at ang lahat ng alaala ng ikaw, kasama ang ilang taong bago pa lang at matagal nang nakilala; ang mga alaala ng maiiwang nakakulong sa apat mong sulok kung saan kasaman ring maiiwan ilan sa mga lihim na tanging ikaw lang at ako ang nakakaalam. (-buntong hininga-) paalam. ='(

dahil ngaun, muli akong aalis pero ang pagbabalik ko ay walang katiyakan. kaya kung talagang pwede lang....


I-HUHUG TALAGA KITA!!! kaya lang, hindi nga pwede eh. kaya kiss na lang. ^-^ mwuah! muli. paalam.

*emote sa huling gabi sa aking kwarto.

chubrang owkei pare

aaminin kong me ilang beses rin akong napatingin sa malayo at napatitig sa kawala. di naman ako nag-iisip pero siguro naghihintay lang na baka me bumbilyang umilaw sa tabi ng ulo ko at makaisip ako ng magandang ideya para malusutan ko ang kung anong meron ako ngayon. pero sa kabila nun, matatas kong sasabihing hindi ako kayang paiyakin ng mga ganitong eksena. never ano! malayo naman kase ang bulsa sa puso. hehehe.

kung tutuusin, hindi naman talaga ako ganun ka apektado (somehow lang siguro) kung mawawalan man ng trabaho si papa. dahil buong college ko, hindi naman talaga ako nakadepend sa kanila. dahil bukod sa sweldong natatanggap ko dito sa trabaho, me isa pa kong pinagkukunan ng panggastos ko. ang buwis ng tao sa baranggay namin. oo. miyembro ako ng sanggunian. at parte ako ng nakakasukang bulok na sistema ng gobyerno. (pero wag na nating pag-usapan un ngaun dahil feeling ko wala pa ata akong ginawang magaling. pero wala naman akong ginagawang masama ha.) ngayon, pagkakasyahin ko lang uli yung maliit kong natatanggap para matustusan ang sarili ko. konting tiis lang naman at pagtitipid dahil mukhang mas marami lang gastos ngaun. kaya wag kayong mag alala saken, tulad ng sinabi nio yakang yaka ko to. alam kong marami pang pwedeng gawin. diskarte lang yan.

basta ngayon, gusto ko lang sabihin na sa totoo lang, muntik na talaga akong maiyak. hindi dahil problemado ako. nakakapaiyak lang kase natouch ako sa lahat ng sinabi nio. halos mangilid ang luha sa mata ko nung mabasa ko mga comments niyo. naks naman! nung una kase hesitant talaga akong ipost un. feeling ko masyadong personal. hitting below the belt kumbaga. pero anong magagawa ko. i think it's one way to make me feel better. at hindi naman ako nagkamali. i really need those kind words! at alam ko kahit papano nakatulong ang mga ito. para mas maging matatag at malakas ako. hindi ako bibitaw. promise! maraming salamat talaga! i love u na sa inyong lahat. kahit hindi kayo magpadala ng bigas, instant noodles at delata sa bahay namin, ok lang. ahahahah! labs na labs ko pa rin kayo! sapat na makatanggap ng makapagdadaming komento galing sa inyo. mwuah! ^-^